خـــــدای من
نه آن قدر پاکم که کمــــــکم کنی
نه آن قدر بـــــــدم که رهایـــــــــم کنی
میان ایـــــن دو گمم !
هم خود را و هــــم تو را آزار مـیدهم
هر چه قدر تــــلاش می کنم
نتوانستم آنــــی باشـم که تو خواســـتی
و هر گز دوســت ندارم آنی باشم
کــه تو رهایـــــــم کنی …
آن قدر بی تو تنهـــــا هستــم
که بی تو یعــنی “هیـــچ”
یعنـــی پـــــوچ
خــــــدایا پس مـــرا ببر
ببر به آن چه خـــــــودت می خــواهی
پروردگــــارا
هیچ وقت رهایــــــــــم نکن
،،،،،،،،،،،،،،
خداوندا!
اندیشه ام را و تمام آنچه بدان معتقدم،
از بند تعصب رها کن
تا اگر غلط بودم
روزنه ای برای حرّ شدنم باقی باشد…
،،،،،،،،،،،،،،
شرم میکنم از حضورت ای خدا…
وقت هایی که دلم برای او تنگ میشود….
،،،،،،،،،،،،،،
خدایا!
دلم را که هر شب نفس میکشد در هوایت…
اگرچه شکسته…
شبی
میفرستم برایت…
،،،،،،،،،،،،،،
هرشب میان مقبره ها راه میروم…
شاید هوای زیستنم را عوض کنم!
،،،،،،،،،،،،،،

امان از تقواهایی که
با یک"تق"وا میرود…!