خـــــدای من
نه آن قدر پاکم که کمــــــکم کنی
نه آن قدر بـــــــدم که رهایـــــــــم کنی
میان ایـــــن دو گمم !
هم خود را و هــــم تو را آزار مـیدهم
هر چه قدر تــــلاش می کنم
نتوانستم آنــــی باشـم که تو خواســـتی
و هر گز دوســت ندارم آنی باشم
کــه تو رهایـــــــم کنی …
آن قدر بی تو تنهـــــا هستــم
که بی تو یعــنی “هیـــچ”
یعنـــی پـــــوچ
خــــــدایا پس مـــرا ببر
ببر به آن چه خـــــــودت می خــواهی
پروردگــــارا
هیچ وقت رهایــــــــــم نکن
،،،،،،،،،،،،،،
خداوندا!
اندیشه ام را و تمام آنچه بدان معتقدم،
از بند تعصب رها کن
تا اگر غلط بودم
روزنه ای برای حرّ شدنم باقی باشد…
،،،،،،،،،،،،،،
شرم میکنم از حضورت ای خدا…
وقت هایی که دلم برای او تنگ میشود….
،،،،،،،،،،،،،،
خدایا!
دلم را که هر شب نفس میکشد در هوایت…
اگرچه شکسته…
شبی
میفرستم برایت…
،،،،،،،،،،،،،،
هرشب میان مقبره ها راه میروم…
شاید هوای زیستنم را عوض کنم!
،،،،،،،،،،،،،،

امان از تقواهایی که
با یک"تق"وا میرود…!

ما چقدر…….
بندﻩی من! نماز شب بخوان و آن یازده رکعت است.
- خدایا! خستـﻪام، نمـﻰتوانم نیمه شب یازده رکعت بخوانم!
- بندﻩی من! دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر را بخوان.
- خدایا! خستـﻪام، برایم مشکل است نیمه شب بیدار شوم
- بندﻩی من! قبل از خواب این سه رکعت را بخوان.
- خدایا! سه رکعت زیاد است!
- بندﻩی من! فقط یک رکعت نماز وتر را بخوان.
- خدایا! امروز خیلی خستـﻪ شدﻩام، آیا راهی دیگر ندارد؟
- بندﻩی من! قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان کن و بگو یا الله.
- خدایا! من در رخـﺖخواب هستم و اگر بلند شوم، خواب از سرم مـﻰپرد!
- بندﻩی من! همان جا که دراز کشیدﻩای تیمم کن و بگو یا الله.
- خدایا! هوا سرد است و نمـﻰتوانم دستانم را از زیر پتو بیرون بیاورم!
- بندﻩی من! در دلت بگو یا الله، ما نماز شب برایت حساب مـﻰکنیم.
بنده اعتنایی نمـﻰکند و مـﻰخوابد.
- ملائکـﻪی من! ببینید من ایـﻦقدر ساده گرفتـﻪام، اما بندﻩی من جیفة باللیل است، و خوابیده است. چیزی به اذان صبح نمانده است، او را بیدار کنید، دلم برایش تنگ شده است، امشب با من حرف نزده است.
- خداوندا! دو بار او را بیدار کردیم، اما باز هم خوابید.
- ملائکـﻪی من! در گوشش بگویید پروردگارت، منتظر توست.
- پروردگارا! باز هم بیدار نمـﻰشود!
اذان صبح را مـﻰگویند، هنگام طلوع آفتاب است.
- ای بنده! بیدار شو، نماز صبحت قضا مـﻰشود.
خورشید از مشرق سر برمـﻰآورد. خداوند رویش را برمـﻰگرداند.
- ملائکـﻪی من! آیا حق ندارم که با این بنده قهر کنم؟

فقر یعنی اینکه که کلی اسراف کنی و بریزوبپاش داشته باشی و هر شب پسمونده های غذاتو بریزی بیرون!!!

فقریعنی اینکه ۲ تا النگوی طلا توی دستت باشه و ۲ تا دندون خراب توی دهنت !!!

فقریعنی اینکه ۶ بار مکه رفته باشی و هنوز یك بار تفسیر قرآن رو نخونده باشی!!!

فقر یعنی اینکه فاصله لباس خریدن‌هات از فاصله مسواک خریدن‌هات کمتر باشه !!!

فقر یعنی اینکه توی خیابون آشغال بریزی و از فرهنگ شهرنشینی اروپایی ها تعریف کنی !!!

فقر یعنی اینکه یك غزل از شمس حفظ نباشی اما آهنگهای نصف خواننده ها رو حفظ باشی!!!

فقر یعنی اینکه حجاب و عفت هم وطنات باعث سرشکستگی و کراهت دلت بشه!!!

فقر یعنی اینکه تمام کارهاتو انجام بدی بعد، نمازی هم به خاطر ترس از دست دادن دنیات بخونی!!!

فقر یعنی اینکه بچه های ما باربی و اسپایدرمن و بنتنو بشناسن و عکس اونارو رو لباساشون داشته باشن ولی از همت و بابایی و زین الدین و فهمیده ها هیچ خبری نداشته باشن !!!

فقر یعنی اینکه تمام عمر، خوش آمددل دیگران ملاک کارهامون باشه، نه رضایت خدا،

اون موقع عمر به سر برسه و دستامون خالی باشه!!!!!!!

ويه عمر حسرت .هم اين دنيا هم اون دنيا

فرشتگان، آفریده های خداوند یکتا هستند که در آفرینش آن ها، شگفتی های بسیاری هست و بیشتر انسان ها از آن آگاهی ندارند. آنها موجوداتى هستند مخلوق خدا و واسطه‏هایى بین او و بین عالم مشهود، که خداوند آنان را موکل بر امور عالم تکوین و تشریع کرده است. قرآن کریم کارهای فراوانی را برای فرشتگان برشمرده است؛ وساطت در نزول وحی و ابلاغ پیام الهی به پیامبران، تدبیر امور عالم و وساطت در وصول فیض الهی به مخلوقات، استغفار و شفاعت برای مۆمنان و امداد آنان، لعن کافران، ثبت اعمال بندگان و قبض روح آنان در هنگام مرگ از جمله مأموریت های الهی است که فرشتگان آنها را اجرا می کنند.

فرشتگان عبادت کننده
امام علی (علیه السلام) در خطبه اول نهج البلاغه پس از بحثی که درباره آفرینش آسمان ها و چگونگی پیدایش جهان مطرح فرموده اند به سراغ آفرینش موجوداتِ آسمان و فرشتگان عالم بالا می رود و به اقسام فرشتگان پرداخته آنها را به چهار گروه تقسیم  می فرماید: “ثُمَّ فَتَقَ مَا بَیْنَ السَّمواتِ العُلاَ، فَمَلاَهُنَّ أَطْواراً مِنْ مَلائِكَتِهِ: مِنْهُمْ سُجُودٌ لاَیَرْكَعُونَ، وَرُكُوعٌ لاَ یَنْتَصِبُونَ، وَصَافُّونَلاَ یَتَزَایَلُونَ وَمُسَبِّحُونَ لاَ یَسْأَمُونَ، لاَ یَغْشَاهُمْ نَوْمُ العُیُونِ، وَلاَ سَهْوُ العُقُولِ، وَلاَ فَتْرَةُ الاَبْدَانِ، ولاَ غَفْلَةُ النِّسْیَانِ."(1)

نخست به مجموعه ای از فرشتگانى که کارشان عبادت است اشاره  می کند و آنها را نیز به چند گروه تقسیم  می کند:

1ـ «گروهى که پیوسته در حال سجده‏اند و رکوع نمى‏ کنند»

2ـ «و گروهى که همواره در رکوعند و قیام نمى ‏کنند»

3ـ «و گروهى که پیوسته در حال قیامند و هرگز از این حالت جدا نمى‏ شوند»

4ـ «و گروه دیگرى که پیوسته در حال تسبیح خدا هستند و هرگز خسته نمى‏ شوند»

فلسفه خلقت فرشتگان عبادت کننده احتمالا آن است که انسانها به عبادت خویش مغرور نشوند و بدانند که اگر به فرض محال او نیاز به‏ عبادت  می داشت، فرشتگان عالم بالا در همه جا مشغول عبادتند تا بندگان زمینى تصوّر نکنند عبادت کردن یا نکردن آنها اثرى در کبریایى او  می گذارد و اگر همگى آنها کافر گردند بر دامن کبریاى او گردى نمى ‏نشیند: «إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْکُمْ».(2) سپس به اوصاف این مجموعه از فرشتگان پرداخته،  می فرماید: «نه خواب چشمان، آنها را  می پوشاند و نه عقل آنها گرفتار سهو و خطا  می شود، نه بدن آنها سستى  می گیرد و نه غفلت نسیان بر آنان عارض می گردد» (لا یَغْشاهُمْ نَوْمُ الْعُیُونِ وَلا سَهْوُ الْعُقُولِ وَلا فَتْرَةُ الاَبْدانِ وَلا غَفْلَة النِّسْیانِ). به عکس انسانها که اگر برنامه عبادتى را تکرار کنند، به طور تدریجى گرفتار این حالات  می شوند، کم کم خواب چشمانشان را فرا  می گیرد، بدن سست می شود و سهو و نسیان عارض  می گردد. ولى ملائکه عبادت کننده، هرگز گرفتار این حالات نمى‏ شوند.

فرشتگان حامل وحی
سپس به بیان مجموعه دوّم از فرشتگان پرداخته،  می فرماید:” وَمِنْهُمْ أُمَنَاءُ عَلَى وَحْیِهِ، وأَلسِنَةٌ إِلَى رُسُلِهِ، وَمُخْتَلِفُونَ بِقَضَائِهِ وَأَمْرهِ. وَمِنْهُمُ الحَفَظَةُ لِعِبَادِهِ، وَالسَّدَنَةُلاِبْوَابِ جِنَانِهِ. وَمِنْهُمُ الثَّابِتَةُ فی الاْرَضِینَ السُّفْلَى أَقْدَامُهُمْ، وَالمَارِقَةُ مِنَ السَّماءِ العُلْیَا أَعْنَاقُهُمْ، والخَارجَةُ مِنَ الاْقْطَارِ أَرْكَانُهُمْ، وَالمُنَاسِبَةُ لِقَوَائِمِ العَرْشِ أَكْتَافُهُمْ، نَاكِسَةٌ دُونَهُ أَبْصارُهُمْ، مُتَلَفِّعُونَتَحْتَهُ بِأَجْنِحَتِهِمْ، مَضْرُوبَةٌ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مِنْ دُونَهُمْ حُجُبُ العِزَّةِ، وَأسْتَارُ القُدْرَةِ"(3)

«گروهى از آنان امناى وحى خدا و زبان گویاى او به سوى پیامبران و پیوسته براى رساندن حکم و فرمانش در آمد و شد هستند» در واقع آنها واسطه میان پروردگار و پیامبران و ترجمان وحى او هستند. از این تعبیر استفاده  می شود که تنها جبرئیل (علیه السلام) نیست که سفیر وحى خداست. او در حقیقت رئیس سفراى الهى است.

چنانچه از مجموعه آیات و روایات این مقدار بر می آید که فرشتگان مراتب و مدارج مختلفی دارند و گروهی در زمره کارگزاران گروه دیگر به شمار می آیند. فرشته قبض روح (عزرائیل) نیز مأمورانی از میان دیگر فرشتگان دارد.(4) برخی روایات نیز گویای آن اند که در میان فرشتگان، جبرائیل، میکائیل، اسرافیل و عزرائیل از جایگاه ویژه و بلندی برخوردارند.

حافظان بندگان
سپس به مجموعه سوّم از فرشتگان اشاره کرده، می فرماید: «گروهى از آنان حافظان بندگان اویند و دربانان بهشتهاى او» (وَ مِنْهُمُ الْحَفَظَةُ لِعِبادِهِ وَ السَّدَنَةُلاَبْوابِ جِنانِهِ).

حاملان عرش الهی
سپس به مجموعه چهارم از فرشتگان بزرگ که حاملان عرش الهى هستند اشاره کرده، می فرماید: « گروهى از آنان (آن قدر عظیم و بزرگند که) پاهایشان در طبقات پایین زمین، ثابت و گردنهایشان از آسمان بالا، گذشته است و ارکان وجود و پیکرشان از کرانه‏ هاى جهان بیرون رفته و شانه‏هاى آنها براى حفظ پایه‏هاى عرش خدا آماده و متناسب است»(وَمِنْهُمُ الثّابِتَةُ فِى الاَرَضینَ السُّفلى اَقْدامُهُمْ وَ المارِقَةُ مِنَ السَّماءِ الْعُلْیا اَعْناقُهُمْ وَ الْخارِجَةُ مِنَ الاَقْطارِ اَرْکانُهُمْ وَالْمُناسِبَةُ لِقَوائِمِ الْعَرش اَکْتافُهُمْ).

آن گاه به بیان اوصافى از آنها پرداخته،  می افزاید: « چشمهاى آنها در برابر عرش او فرو افتاده و در زیر آن بالهاى خود را به خود پیچیده و میان آنها و کسانى که در مراتب پایین‏ترند، حجابهاى عزّت و پرده‏هاى قدرت زده شده است» (ناکِسَةدُونَهُ اَبْصارُهُمْ مُتَلَفِّعُونَ تَحْتَهُ بِاَجْنِحَتِهِمْ مَضْرُوبَة بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ مَنْ دُونَهُمْ حُجُبُ الْعِزَّةِ وَ اَسْتارُ الْقُدْرَةِ).

در مورد اصناف فرشتگان، آن چه در آیات و روایات آمده این است که فرشتگان دارای اصناف و انواعی هستند که چهار گروه عمده آنان ها، همین ها هستند که در کلام امام علی (علیه السلام) آمده است. امّا در آیات به اصنافی از فرشتگان از جمله «مأموران عذابِ امت های سرکش، امدادگرانِ مومنان، مدبّرات امر و گیرندگانِ ارواح» نیز اشاره شده است.

کلام آخر:
فرشتگان الهی واسطه‏هاى بین خدا و عالم مشهود هستند؛ آنها کارگزاران الهی محسوب می شوند. در کلام امیرالمۆمنین علی(علیه السلام) به چند صنف آنها اشاره شده است: گروهی پیوسته به عبادت خداوند مشغولند و گروهی واسطه های وحی الهی هستند؛ گروهی دیگر نگهبانان بهشت و حافظان بندگانند و آخرین گروه نیز حاملان عرش الهی هستند.

=================================
پی نوشت ها:
1ـ نهج البلاغه، خطبه1.
2ـ سوره زمر / 7.
3ـ نهج البلاغه، خطبه1.
4ـ سجده/12.

سلام ای امام ادینه ها.ای یگانه رازبودن.ای مولای غائب از نظربیا…..      امروز که ادمیان صداقت وراستی رابه زیراوارفراموشی سپرده اند.امروز که سیاهی دردلهای ادمیان رنگ باخته زمین درانتظارمردیست تابیاید……..      حالاکه کودک انتفاضه باظلمت وشقاوت دست وپنجه نرم میکند وکودک سومالیایی با گرسنگی وفقر-زمین درانتظار مردیست تابیاید….مردی از جنس خورشید…از جنس اسمان…   بیاید تاخط بطلان بکشد برهمه شقاوت ها وسنگ دلی ها                                                              از ان روز که علی وعدالتش به اسمان پرکشیدند زمین وزمان در انتظار توست تابرخیزی وجهانی را از سیاهی برهانی

واکنون درعصرادینه شعرانتظارمیسرایم.مولایم اقای مهربانیها سیاهی چشمانم به سپیدی رفت…بیا…ایتنها ارامش بودنم.به خدامیسپارمت ای غائب از نظر

الهم عجل لولیک الفرج